Parnasizm (Şiirde Gerçekçilik) [Özet]

Parnasizm (Şiirde Gerçekçilik) 

19.yüzyılın ikinci yarısında Fransa’da Romantizm akımına tepki olarak doğan bir şiir akımıdır.1886’da “Parnas” adlı derginin yayınlanmasıyla ortaya çıkmıştır.Parnasizm,bir anlamda Realizmle Naturalizm akımlarının şiirdeki sentezinden oluşmuştur.Parnasizmde şiirler Realist metotlarla yazılır.Parnasizm’in temelinde “Sanat,sanat içindir.” anlayışı vardır.Gautier,Parnasizm’in kurucusudur.

Parnasizm Akımının Özellikleri

1) Parnasyenler,şiiri salt biçim olarak görürler.Bu yüzden biçim güzelliğini her şeyden üstün tutarlar.

2) Dizelerin dış yapısı,sözcüklerin sıralanışı,seslerin uyumu,ritim ön plandadır.

3) Duygunun yerini düşüncelerin aldığı Parnasizm’de ayrıntılı ve canlı betimlemelere yer verilir.

4) Parnasyenler,Eski Yunan Mitolojisi’ne büyük hayranlık duyarlar.

5) Parnasyenler,şiirlerini daha çok “Sone” tarzında yazarlar.

Parnasizm’in Temsilcileri

Türk Edebiyatı’nda Parnasizm’in Temsilcileri

Parnasizm,Türk Edebiyatı’na Servetifünun döneminde girer.İlk izleri Cenap Şahabettin‘de olsa da bu akımın en belirgin etkileri Tevfik Fikret’te görülür.Yahya Kemal’de izler taşır.